توضیحات
حقوق ایران در انرژی هسته ای
بيش از سه سال است كه موضوع فعاليت هسته‌اي ايران در آژانس بين‌المللي انرژي اتمي مطرح است. طي اين مدت مراكز هسته‌اي ايران بارها از سوي كارشناسان آژانس و شخص دبير كل آژانس مورد بازديد قرار گرفته و در حدود ده قطعنامه[1] از سوي شوراي حكام اين سازمان بين‌المللي در مورد مسئله‌ي هسته‌اي ايران صادر گرديده است. اما طولاني شدن زمان و مفتوح ماندن پرونده ايران در شوراي حكام، نحوه برخورد با موضوع، محتواي گزارشها و مصاحبه‌هاي دبير كل و مفاد قطعنامه‌هاي صادر شده، همگي بر اين واقعيت دلالت دارد كه مؤلفه‌هاي سياسي بيش از مباني حقوقي در جريان اين پرونده دخالت داشته و همين امر سبب آينده‌اي مبهم و غير قابل پيش‌بيني براي آن شده است. نگاه تبعيض‌آميز، اجبار سياسي براي امضاي پروتكل الحاقي، درخواست اجراي مفاد پروتكل قبل از لازم‌الاجرا شدن آن نسبت به دولت ايران، اصرار بيش از حد براي صرف‌نظر كردن از برخورداري از دانش هسته‌اي و چرخه سوخت، متهم كردن تكراري ايران به پنهانكاري و تلاش براي دسترسي به سلاح هسته‌اي، جريانات سياسي و بده بستان‌هاي دروني بين اعضاي شوراي حكام و بطور كلي اتخاذ تصميم در راستاي منافع چند كشور خاص از مهمترين نشانه‌هاي دخالت عناصر سياسي در پرونده هسته‌اي ايران مي باشد.
سر فصل ها :
چكيده مقدمه: قبل از انقلاب بعد از انقلاب
هدف ارتقايي وظايف آژانس ايران و نظام بين‌المللي فعاليت هسته‌اي
ادعاي قصور و پنهانكاري ايران گزارش‌هاي تحريك آميز دبير كل
عملكرد شوراي حكام: تكيه بر اطلاعات ناقص الزام ايران به امضاء و تصويب پروتكل الحاقي
الزام به اجراي پروتكل الحاقي قبل از تصويب نتيجه گيري
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.